www.proantica.fora.pl

gelo

Oszczep

Pilum (plur. pila) to podstawowa broń legionisty. Był to oszczep, a więc służył do miotania. Składał się z 2 części; drzewca o długości ok. 120- 150 cm i nietypowego, wydłużonego żeleźca (ok.50- 60 cm) zakończonego małym troj - lub czwórgranym grotem. Żołnierz rzymski walczył w szyku, stosując się do komend wydawanych przez dowódcę. Wyrzucenie oszczepu następowało po określonym rozkazie. Z uwagi na to, że nie jeden człowiek, lecz cała linia w jednym momencie przystępowała do ataku, wzrastała skuteczność rażenia. Z reguły legionista posiadał w czasie walki 2 oszczepy; lżejszy i cięższy. Pozwalano przeciwnikowi podejść na odległość gwarantującą celny rzut, a następnie wymieniające się linie ponawiały ostrzał zasypując wrogie szeregi swoimi pociskami. Celem takiego działania było zniszczenie, czy też rozproszenie przeciwnika, zanim doszło do walki wręcz.

Jak skuteczną bronią było pilum można się dowiedzieć sięgając choćby do pamiętników Cezara. Podczas podboju Galii, ścierając się z walecznymi Celtami Rzymianie nierzadko dowiedli skuteczności swojej broni, jak i taktyki jej stosowania. Tarcza nie stanowiła dla dobrze wyszkolonego legionisty poważnej przeszkody. Oszczep przebijał ją, jak też człowieka kryjącego się za nią. Dochodziło też do tego, jak podaje Cezar, że w wyjątkowych przypadkach jeden oszczep przeszywał, z uwagi na bardzo długi grot, wojownika i jego towarzysza stojącego tuż za nim. Nawet jeżeli pilum zatrzymało się w tarczy nie czyniąc szkody przeciwnikowi, to obciążało jego tarczę, czyniąc ją bezużyteczną. Jako że dolna część metalowego grotu była nie hartowana, nie można było wyjąć oszczepu z tarczy i odrzucić w stronę Rzymian, gdyż pod wpływem ciężkości drzewca, metal ulegał wygięciu.

Autor: Irek

Loczek

Istotna była również żywotność owego oszczepu. Po bitwie, na spokojnie można było wyprostować metal i używać ponownie oszczepu.